Seiten in der Kategorie „Sant'Antonio (Padua)“ Folgende 2 Seiten sind in dieser Kategorie, von 2 insgesamt. W bazylice świętego Antoniego w Padwie odbyła się w poniedziałek msza święta i uroczystość poświęcenia odrestaurowanej Kaplicy Polskiej. Jest ona symbolem kilkusetletniej obecności Polaków w tym mieście na północy Włoch, do którego przyjeżdżali na studia. Kanonizacja. 24 maja 1450. przez Mikołaja V. Wspomnienie. 20 maja. Atrybuty. trzy infuły, otwarta księga, krzyż z monogramem IHS, monogram IHS w promieniach trzymany w ręce. Multimedia w Wikimedia Commons. Bernardyn ze Sieny (ur. 8 września 1380 w Massa Marittima, zm. 20 maja 1444 w L’Aquili) – włoski franciszkanin, reformator zakonu Miejsca, którego w Padwie nie można pominąć, jest oczywiście bazylika św. Antoniego Padewskiego (XIII w.). Ta przykryta ośmioma bizantyjskimi kopułami świątynia to jeden z największych kościołów świata. Strona internetowa. Bazylika św. Klary w Asyżu ( wł. Basilica di Santa Chiara) – gotycka budowla postawiona w latach 1257 – 1260 na miejscu kościoła św. Jerzego, w którym początkowo pochowano i kanonizowano św. Franciszka. W kościele św. Jerzego pochowana była także św. Klara, aż do czasu postawienia bazyliki . Bazylika św. Antoniego, nazywana „cudem Padwy", jest prawdziwym arcydziełem sztuki. Jej budowę rozpoczęto po śmierci św. Antoniego w 1231 roku. Ogromną budowlę wzniesiono na planie krzyża łacińskiego i nakryto bizantyjsko-weneckimi kopułami. Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki to głównie efekt trzech rekonstrukcji z lat 1238 Po drugiej kapitule zakonu w 1219 Berard został wraz z towarzyszami wysłany na misję do „niewiernych” do Maroka. Berard i towarzysze, przez Hiszpanię i Portugalię, trafili do Maroka. Pojmani w Marrakeszu byli torturowani i zmuszani do przejścia na islam. Ścięto ich 16 stycznia 1220. Ciała przewieziono do Koimbry w Portugalii. Wewnątrz świątyni znajdują się relikwie oraz Kaplica Grobowa św. Antoniego Padewskiego. Pozostałe ważne zabytki miasta to m in. monumentalna (jedna z największych na świecie) Bazylika św. Justyny (pierwsza patrona Padwy), wielokrotnie przebudowywana Katedra z przylegającym do niej Baptysterium poświęconym św. Janowi Chrzcicielowi Biografia świętego Antoniego. Św. Antoni (Ferdynand) pochodził z Portugalii. Urodził się ok. roku 1195 w Lizbonie, w zamożnej mieszczańskiej rodzinie. Jego rodzicami byli Marcin de Bulhoes i Teresa Taveira. W wieku 15 lat wstąpił do zakonu augustianów w Lizbonie, gdzie odbywał studia przygotowujące go do kapłaństwa. Niedziele i święta poświęcał Bogu. Przystępował wtedy do spowiedzi i Komunii św. Z wielką gorliwością uczestniczył we Mszy św. Źródła biograficzne wspominają o ekstazach podczas Mszy św. Jest w nich także wzmianka o darze bilokacji: widziano Feliksa jednocześnie w dwóch miejscach – w kościele i w pracy na polu. MpaW0. Patron rzeczy zagubionych, św. Antoni z Padwy to jeden z najbardziej znanych świętych Kościoła katolickiego. W niedzielę (13 czerwca) przypada jego liturgiczne wspomnienie. 13 czerwca Kościół wspomina św. Antoniego z Padwy. O patronie rzeczy zagubionych i tych, które warto odnaleźć, rozmawiamy z ojcem Sylwestrem Bartoszewskim, który na co dzień posługuje w Sylwester Bartoszewski/Fot.: Archiwum prywatneBiografia świętego Antoniego jest ciekawsza niż niejeden kryminał. Na początku chciałbym zatem prosić ojca o przybliżenie naszym czytelnikom postaci świętego Antoniego. – Dziś obchodzimy jego święto. Antoni urodził się w Lizbonie w 1195 roku. Chwilą przełomową w jego życiu był moment, kiedy wstąpił do augustianów. Tam studiował w Coimbrze. Kiedy pięciu naszych braci wróciło w trumnach do Portugalii z Maroka, gdzie ponieśli śmierć męczeńską ze strony Muzułmanów, św Augustyn również zapragnął oddać życie za Jezusa. Jednakże wola Boża była inna. W Maroko zaraził się malarią i musiał wrócić do Portugalii, jednak podczas podróży statkiem, przez burzę, musiał popłynąć na Sycylię. Tam wybrał się do oddalonego niedaleko Asyżu, gdzie poznał św. Franciszka, który na trzy ostatnie lata życia przysłał pierwszych swoich braci do Padwy. W tym mieście św. Antoni się uświęca i umiera, mając zaledwie 36 lat. Na jego grobie dzieją się liczne cuda, a jego uczeń i następca, błogosławiony Łukasz Belludi rozpoczyna budowę Bazyliki św. Antoniego w św. Antoniego, w tle bazylika/Fot.: Bazylika św. Antoniego w PadwieCzym ojcu imponuje postać św Antoniego?– Według mnie św Antoni chce uczyć, że nasze całe życie musi być na co dzień zawsze na nowo poszukiwaniem woli świętym Antonim kojarzone są różne atrybuty między innymi lilie i chleb, dlaczego akurat one?– Często mówimy o atrybutach, które posiada św Antoni. Można do nich zaliczyć Pismo Święte, dzieciątko Jezus, lilię i chleb dla biednych. One w pewien sposób streszczają nauczanie św. Antoniego. Lilia jako symbol czystości i mądrości, często występuje wraz ze zwiastowaniem Maryi. Chleb dla biednych do dziś jest rozdawany ubogim i nie tylko w naszych klasztorach. W 1982 roku, kiedy papież Jan Paweł II przyjechał do Padwy, by podziękować Bogu za wstawiennictwem św. Antoniego za cudowne i ocalałe życie, podkreślił: Znajomość Pisma Świętego pomaga nam w ukochaniu i spotkaniu Jezusa Antoni/Fot.: Bazylika św. Antoniego w PadwiePewną ciekawostką jest to, że w bazylice znajduje się grób świętego, ale jego język nie jest tam pochowany. Dlaczego?– Rzeczywiście, w bazylice znajduje się grób św. Antoniego i pielgrzymi często pytają: "Dlaczego język nie jest pochowany wraz z ciałem?" W 1263 roku, czyli około 30 lat po śmierci św. Antoniego, przybył do Padwy św. Bonawentura, który był generałem i najwyższym przełożonym dla naszego zakonu (po św Franciszku z Asyżu). Po przybyciu otworzył trumnę i okazało się, że cały układ głosowy św. Antoniego był nienaruszony. To Pan Bóg zachował tę część ze względu na to, jak św. Antoni pięknie opowiadał o życiu Jezusa. Dlatego w XVIII wieku wybudowano kaplicę relikwii i tam w środkowym oknie umieszczono relikwię szczęki św Antoniego, a poniżej relikwię jego języka oraz strun głosowych. W bazylice są również umieszczone relikwie św. Wota, św. Jana Pawła II i św. Faustyny. Mamy wiele pamiątek, ale to, co chciał nam powiedzieć św Antoni, to to, że język i struny głosowe służą do chwalenia Pana Boga. Jak mówił św Antoni, język ma dwoje drzwi, czyli zęby i usta. Dlatego zanim cokolwiek powiemy, musimy pomyśleć, w jaki sposób wyrazić naszą myśl, żeby nikogo nie Relikwii św. Antoniego/Fot.: Bazylika św. Antoniego w PadwieW bazylice znajduje się także polski akcent, mam tutaj na myśli kaplicę.– Polski akcent w bazylice to kaplica św. Stanisława. Chciałbym podkreślić przede wszystkim, że w naszej bazylice mamy wiele pamiątek po Polakach. Znaleźć tu można tablice nagrobne studentów i profesorów. W przyszłym roku będziemy obchodzić 800-lecie uniwersytetu padewskiego. Dodatkowo stworzyliśmy komisję, która w jakiś sposób chce przypomnieć udział Uniwersytetu Jagiellońskiego i obecnośc Polaków na uniwersytecie w Padwie. Wchodząc do bazyliki. możemy zobaczyć po lewej stronie ołtarz św. Maksymiliana, pod którym znajdowała się krypta, w której spotykali się tacy studenci jak Mikołaj Kopernik, Jan Kochanowski, Sobieski i Batory. To oni starali się, abyśmy w tej bazylice mieli polską cząstkę ziemi, czyli kaplicę św. Stanisława. Bolesław Śmiały poćwiartował ciało świętego biskupa i rozrzucił je na obrzeżach Krakowa. Kiedy odnaleziono ciało, było ono zrośnięte i stało się symbolem zjednoczenia Polski. Dlatego studenci na uniwersytecie zawsze modlili się i mieli nadzieję, że Polska odzyska niepodległość. W XVI wieku, jak nacja polska wydzieliła się na uniwersytecie z nacji niemieckiej, wówczas zrzeszała inne kraje słowiańskie. Stąd znajdziemy tu herby Polski, Litwy i Rusi. Tutaj należy się wielka wdzięczność profesorowi Mirosławowi Lenartowi i pani Barbarze Lenart, którzy poświęcili się, aby odnowić sporo pamiątek w naszej bazylice. Kaplica św. Stanisława jest podziwiana przez zwiedzających pielgrzymów. Żadna nacja nie miała takiego powiązania ze swoją kaplicą, jak ma nacja polska. W ciągu roku naszą bazylikę odwiedzało ponad 800 grup Antoni/Fot.: Bazylika św. Antoniego w PadwieWarto dodać, że jeżeli ktoś marzy o pielgrzymce, ale nie może się wybrać do Padwy, może to zrobić wirtualnie– Chciałbym zaprosić chętnych do udziału w pielgrzymkach do Padwy. Jest to teraz możliwe, ponieważ staliśmy się w końcu strefą białą. Jeśli ktoś jednak nie może się nigdzie wybrać, to może zobaczyć bazylikę wirtualnie. Jako kapłani nie chcemy, aby bazylika była tylko muzeum, dlatego, oprowadzając pielgrzymów po bazylice, zawsze podkreślamy przede wszystkim duchowość św. Antoniego, by przybliżyć jego postać. Najważniejszym dziełem sztuki w bazylice jest rzeźba z Toskanii- Donatello. Postanowiliśmy, żeby mieć kontakt z bazyliką drogą streamingu. Można obserwować i modlić się przed grobem św m. Antoniego 24 godziny na dobę i słyszeć to, co się dzieje w bazylice. Nie zależy nam na pokazywaniu tylko muzeów w bazylice, ale na zwrócenie uwagi na grób św. grobu św. Antoniego/Fot.: Bazylika św. Antoniego w PadwieO. Sylwester przy grobie świętego Antoniego/Fot.: Archiwum prywatne Ojcze, na koniec pytanie o to, jak w tym roku będzie obchodzony w Padwie odpust ku czci św Antoniego?– 13 czerwca to dzień św Antoniego. W latach przed koronawirusem organizowana była procesja ulicami Padwy. W ubiegłym roku zdecydowaliśmy się użyć helikoptera, aby z góry błogosławić miastu i okolicom. W tym roku procesja będzie odbywała się drogą morską. Od morza w Wenecji i Sanktuarium Matki Bożej Zdrowia, przez rzekę Brenta i kanałami relikwie św. Antoniego przybędą do bazyliki w Padwie i wrócą z powrotem do sanktuarium 20 czerwca. Warto podkreślić, że mamy miesiąc antoniański i cały czas są różne przygotowania, występy chórów i teatrów w naszej bazylice. Mamy wystawę z okazji 100-lecia urodzin Jana Pawła II od 29 maja. Wystawa dotyczy życia świętego i przedstawienia go jako człowieka dialogu. Są także organizowane wizyty pielgrzymów w muzeach, parkach, dziedzińcach. Mamy spotkania kulturalne z ciekawymi ludźmi, charyzmatykami, imprezy kulturalne takie jak koncerty. Przyjeżdżają grupy teatralne, aby wystąpić na placu przed bazyliką. Jednak przede wszystkim organizowana jest wspólna modlitwa. Każdego dnia przybywają diecezje okoliczne wraz z biskupami lub kardynałami, aby modlić się w naszej bazylice. Chciałbym wspomnieć również o czuwaniu modlitewnym młodzieży, które odbędzie się w wigilię wspomnienia św. Antoniego. Liczymy na to, że w przyszłym roku wszystko wróci do normo i będziemy mogli ulicami Padwy przejść z relikwiami świętego, by błogosławić naszemu miastu i i Kaplica Relikwii św. Antoniego w bazylice/Fot.: Archiwum prywatneFot. tyt.: Autorstwa Didier Descouens - Praca własna, CC BY-SA Św. Antoni napisał kazania na wszystkie możliwe święta liturgiczne. W ten sposób wypełnił nakaz głoszenia Ewangelii, który otrzymał bezpośrednio z ust św. Doktorem Kościoła, zyskał przydomek „Doctor Evangelicus”, ponieważ napisał kazania na wszystkie możliwe święta liturgiczne. W ten sposób wypełnił nakaz głoszenia Ewangelii, który – jak podaje tradycja – otrzymał bezpośrednio z ust św. Franciszka z papież Leon XIII na początku XIX wieku po raz pierwszy określił św. Antoniego Padewskiego „świętym całego świata”: jest on czczony dosłownie wszędzie. Nie ma kaplicy, świątyni, bazyliki czy katedry, gdzie nie figurowałby jakiś jego świętego jest powodem sporu między Portugalczykami a Włochami, gdyż oba narody, każdy z własnych powodów, uważają go za swojego. Urodził się bowiem w Lizbonie jako Fernando de Bulloes y Taveira de Azevedo, ale wstępując do Zgromadzenia Braci Mniejszych, czyli do franciszkanów, przyjął imię Antoni, na cześć św. Antoniego Opata. Natomiast w Padwie – mieście, w którym zmarł i został pochowany – wznosi się poświęcona mu bazylika, powszechnie znana jako „il santo”.Bazylika powstała tuż przy dawnym kościółku pw. Santa Maria Mater Domini (NMP Bożej Rodzicielki) – miejscu, gdzie – zgodnie z wolą świętego – złożono jego ciało. Na przestrzeni lat świątynia sukcesywnie się rozrastała w wyniku licznych prac rekonstrukcyjnych, dlatego też obecnie nie sposób stwierdzić czy utrzymana jest raczej w stylu romańskim, gotyckim, renesansowym czy barokowym. Nie ma natomiast wątpliwości co do tego, że najcenniejszym skarbem, jaki kryje w swoim wnętrzu jest złoty relikwiarz z językiem i szczęką świętego pragniesz dowiedzieć się więcej o bazylice św. Antoniego w Padwie, zajrzyj do naszej pochodzi z hiszpańskiej edycji portalu Aleteia W dzieciństwie zdarzało mi się notorycznie gubić rzeczy. Z reguły nie było to ich prawdziwe stracenie, ale raczej niepamięć w stosunku do tego, gdzie je ostatnio widziałem. Ten stan rzeczy przeciągał się w zasadzie na cały czas szkolny a następnie uniwersytecki. Najwięcej zapominałem podczas sesji. Moja mama, wielka orędowniczka wszelkich świętych do spraw wszystkich, zawsze powtarzała – pomódl się do św. Antoniego. Niewiele mi to z reguły dawało, gdyż najwidoczniej nawet święty nie był w stanie sięgnąć w najgłębsze zakamarki mojej beznadziejnej pamięci. Wtedy, zrozumiawszy, że nie warto ufać własnej pamięci, postanowiłem wszystko zapisywać. Jakiś czas temu zapisałem więc, że po Weronie a przed Wenecją, odwiedzimy Padwę, bo i nazwa brzmiała zachęcająco, i lokalizacja sugerowała, że być może warto. Tak przybywaliśmy do miasta, o którym nasłuchałem się tyle dobrego, i w którym dosyć szybko zgubiłem coś dla mnie niezwykle ważnego – wiarę, że każde włoskie miasto jest dla mnie i każde jest idealne. Na pewno się znajdzie! – słyszałem gdzieś w głębi duszy, gdy znów nie mogłem znaleźć kluczy – Tak wiem, pomódl się do świętego Antoniego – odpowiadałem sam sobie. Zawsze chodziło o tego świętego, tego właśnie, którego znajdziecie w Padwie i tego, który przyciąga do niej rzesze pielgrzymów z całego świata, w tym w ogromnej mierze z Polski. Świadczy o tym dosyć spora ilość informacji po polsku, które można znaleźć na miejscu. Bazylika św. Antoniego, jakby na to miasto nie patrzeć, to w zasadzie serce miasta, coś, co nadaje mu pewien dodatkowy poziom odbioru i dodatkowy segment bardzo konkretnych wpływów. To nie jest już tylko kolejne, przyjemne, włoskie miasto, ale kraina tego właśnie świętego. Dla wielu to ważny powód, dla którego odwiedzają to miejsce. Święty Antoni z Padwy Antoni był portugalskim mnichem z Lizbony, który mając 33 lata, w roku 1228, osiedlił się w Padwie, gdzie spędził jedynie dwa lata swojego życia. Rozwijał swoje apostolstwo na terenie północnych Włoch, po czym powrócił do miasta w roku 1231. Zachorowawszy na przepuklinę, w tymże roku zmarł. Zwłoki Świętego, bo takiego określenia używa się w mieście, gdyż wszyscy wiedzą, o którego świętego chodzi, pochowano w kościele św. Marii Matki Bożej. W zasadzie od razu zaczął szerzyć się jego kult, co skutkowało kanonizacją na niecały rok po jego śmierci. Jest to najszybciej wyniesiony na ołtarze człowiek w historii Kościoła Katolickiego. Zaraz po kanonizacji rozpoczęła się budowa bazyliki, najważniejszego zabytku miasta. Antoni pochodził z majętnej rodziny, ale postanowił pójść drogą duchowieństwa. Bardzo szybko zbliżył się do myśli św. Franciszka i z czasem przeniósł się z zakonu św. Augustyna do franciszkanów. Nie do końca skromny był jego cel, gdyż pragnął wyjechać do Maroka i umrzeć w nim drogą męczeńską za głoszenie Ewangelii. Zamiast tego wylądował we Włoszech, gdzie zasłynął niesamowitą erudycją, pamięcią, pięknymi kazaniami oraz nieziemskim głosem. To właśnie jego niesamowita wiedza oraz ogromnie cenione kazania, sprawiły, że stał się jednym z najważniejszych świętych, zaś kilkadziesiąt lat temu wyniesiono go do rangi Doktora Kościoła. Jest przy tym patronem zaginionych ludzi i rzeczy, podróżnych i wielu innych grup. Padwa. Co warto i co zgubiłem, a czego nie odnalazłem? Jest ów święty Antoni, jak wielu innych świętych, błogosławieństwem dla miasta w czasach współczesnych, gdy turystyka religijna jest jedną z najszybciej rozwijających się części tego sektora gospodarki, jakim jest turystyka. I nie wiem czy gdyby nie jego obecność, historia z nim związana oraz piękna bazylika, w której jest pochowany, w ogóle wspominałbym Padwę jako miejsce, do którego chciałbym wracać. Jest ona z pewnością miejscem, w którym warto się na chwilę zatrzymać, jednak nie porywa, nie miażdży, nie pociąga jakimś seksapilem, który odnajdywałem w wielu innych, włoskich miastach. Zgubiłem więc w Padwie przekonanie, że Włochy jako całość, to miejsce w stu procentach idealne i stworzone dla mnie. To jest faktycznie kraj, który kocham miłością bezgraniczną, ale rozdziewiczywszy się za pomocą pierwszego zawodu, zrozumiałem, że jak wszędzie na świecie, po okresie idealizowania, przychodzi okres zwykłego, chłodnego oceniania. I gdy już doszło do chłodnej oceny, okazało się, że włoskie miasto, które nie ma wokół siebie wzgórz lub na wzgórzach nie jest położone, miasto, w którym dosłownie rządzą studenci, a co za tym idzie, kuchnia włoska tam serwowana jest równie studencka, jest po prostu miastem dla kogoś innego, ale nie dla mnie. I nie chodzi o to, że mam coś do studentów albo kuchni pod nich kreowanej, ale o to, że we Włoszech szukam po prostu czegoś innego, czegoś, czego w tym mieście nie odnalazłem. I nawet święty Antoni nie pomógł.